مفهوم زمان از نگاه انسان مدرن

زمان چیست؟ 

مفهوم زمان از نگاه انسان مدرن ، ادبیات با زمانی دارد که چیزی جز خود بشر نیست، یعنی زمانی که ما در آن زندگی می‌کنیم و به تعبیر مارتین هایدِگِر (معروفترین فیلسوف قرن بیستم) ، زمان با آگاهی ما از زوال‌پذیری خودمان گره خورده است و در اشکال ادراکی بشر پنهان شده .

هایدگر زمان را به سه نوع زمان روزمره و زمان طبیعی و زمان جهانی تقسیم می‌کند. در بحث زمان روزمره می‌گوید که زمان آن چیزی است که اتفاقات در آن رخ می‌دهند. هر دوره تداوم زمانی یکسانی دارد. ما می‌توانیم مسیر زمانی را به دلخواه خود تقسیم کنیم .

به تعبیر برگ اریکسن نویسنده کتاب تاریخ زمان ، نخستین آموخته‌های یک کودک درک موقعیت‌های زمانی و مکانی است. تا وقتی کودک به حرکت و تکاپو نیفتاده است نیازی به درک زمان و مکان ندارد. اما به محض راه افتادن ضرورت درک مفاهیم «اینجا» و «آنجا» را احساس خواهد کرد. در واقع یک کودک از طریق زبان تصورات ، (گذشته‌ها) و  (آینده) را احساس خواهد کرد.

مفهوم زمان از نگاه انسان مدرن

بدیهی است که درک یک انسان بالغ از زمان تا حدودی متفاوت از یک کودک است، زیرا یک انسان بالغ می‌تواند تصورات روشنی از پاره‌های زمانی داشته باشد. آنچه ما به عنوان زمان می‌نامیم ترکیب پیچیده و منشوری چند وجهی است که معنای ناهمگونی از آن برداشت می‌شود.

این واژه گاهی به معنای تداوم و گاهی به معنای وقت معین به کار می‌رود. آدمی قادر به چیره شدن بر زمان است، به همان صورت که می‌تواند آن را از دست بدهد یا ذخیره نماید. اما آنچه ما بر آن چیره می‌شویم یا ذخیره یا از دست می‌دهیم امری مبهم و ناروشن است.‌

زمان کمیت تشکیل‌دهنده اندازه‌گیری های گوناگونی است که برای تعیین توالی و طول رویدادها، یا بازه زمانی بین آنها و همچنین سنجش نرخ تغییر کمیت‌ها در واقعیت مادی یا تجربه خودآگاه، به‌کار می‌روند.

در عصر حاضر زمان جزء لاینفک حیات هر فرد به‌ شمار می‌آید و به همین دلیل نیز انسان امروزی بیش از گذشته با پدیده زمان دست به گریبان است. این مساله تا آنجا قابل طرح است که اندیشیدن به زمان برای انسان امروزی به صورت امری اخلاقی مطرح می‌شود.

زمان در عصر حاضر

زمان در عصر حاضر ، گاه به صورت فاعل و گاه به صورت مفعول به کار برده می‌شود و این به آن معناست که زمان گاهی برما تاثیر می‌گذارد و گاهی از ما تاثیر می‌گیرد. وقتی زمان فاعل است انسان برده آن به شمار می‌آید و وقتی زمان مفعول شمرده می‌شود انسان بر آن سروری می‌کند.

هرچند باید بر این نکته تاکید شود که زمان حقیقی نه صرفا فاعل و نه مفعول است. در واقع می‌توان چنین استنباط کرد که تقریبا تمام نتیجه‌گیری‌ های غلط پیرامون زمان از آنجا نشأت می‌گیرد که زمان را یا صرفا به عنوان امری عینی (object) یا صرفا ذهنی (subject) در نظر می‌گیریم.

اگر زمان را به عنوان یک نظام فراگیر و نمادین در نظر بگیریم باید به این نکته توجه کنیم که آن نظم و نظام فراگیر و نمادین نه صرفا در مغز ماست و نه در واقعیت بیرونی.

زمان از نگاه اریکسن

برگ اریکسن ، زمان را رازی سربسته و عمده‌ترین طلسم ناگشوده برای بشر می‌داند. در بررسی زمان می‌توان از دو حوزه وارد شد : حوزه ادبیات و دیگری حوزه علوم طبیعی .

مقصود وی از این اصطلاح از یک سو اشاره به ارزیابی روشن و منطقی- استدلالی علوم طبیعی از زمان است که از منظر روانکاوانه عاری از مفهوم و معناست و از سویی دیگر توصیفی هدفمند ، زنده ، روزمره و روانکاوانه از شناخت زمان است که نسبت به واقعیت‌های علوم طبیعی بی‌توجه است.

مفهوم زمان از نگاه انسان مدرن

تفاوت‌های بسیاری میان زمان مکانیکی و زمان ادراکی وجود دارد . از آن جمله می‌توان به این مساله اشاره کرد که زمان مکانیکی همگون و عینی است . ولی زمان ادراکی ناهمگون و ذهنی است.

از سوی دیگر زمان مکانیکی یا فیزیکی با تصورات (گذشته) و انتظارات (آینده) کاملا بیگانه است. به تعبیر دقیق‌تر جایگاه شناخت ذهنی در درون زمان است . تجسم خویش در زمان آینده یا آرزوی پرواز به گذشته‌های دور ناشی از توانایی‌ای است که در تجسمات بشر یافت می‌شود و این عمل چیزی جز احضار گذشته‌ها نیست .

پیشنهاد می کنیم مقالات دیگر ما را هم مشاهده بفرمایید

راه حل ارزان و موثر برای افزایش راحتی و طول عمر بند ساعت

سوالات متداول خرید اینترنتی ساعت